Otto van Rees (1884-1957), tekeningen gepubliceerd in boek

Otto van Rees krijgt zijn eerste schilderlessen van Herman Heijenbrock. In 1904 bracht van Rees de zomermaanden door in Domburg, waar hij les van Jan Toorop kreeg. Na deze zomer vertrekt hij naar Parijs waar hij Pablo Picasso en Georges Braque leert kennen. Eind 1905 vertrekt hij naar Italië. In het kustdorpje Anzio maakt Van Rees, geïnspireerd door het heldere licht, fauvistische, felgekleurde landschappen.

In 1909 trouwt hij met Catharine Dutilh. Onder invloed van het symbolisme ontwikkelt Van Rees tussen 1907 en 1910 een meer lineaire stijl.

Door de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en onder invloed van de ideeën van de Franse filosoof Jacques Maritain bekeert Van Rees zich in 1915 tot het rooms-katholieke geloof en begint met het schilderen van religieuze onderwerpen in sobere kleuren.

In 1919 keert hij na een treinongeluk terug naar Nederland voor zijn herstel. Hij komt in contact met schilders van de Bergense School en zijn kubistische manier van werken maakt plaats voor een meer figuratieve stijl. Halverwege de jaren dertig krijgt hij een atelier in Utrecht op de Oude Gracht 55. Hij deelt die ruimte onder andere met Gerrit Rietveld. In 1934 is tijd van experimenteren voorbij. Hij richt zich vanaf dat moment vooral op stillevens, religieuze voorstellingen en portretten.

Aan het begin van de jaren dertig ontmoet Van Rees de kunstenares Manna Smitt, die onder het pseudoniem Micha Landt bekend werd. Tijdens de Duitse bezetting brengt hij samen met haar veel tijd in Limburg door en exposeert hij onder andere in Maastricht, Utrecht en Den Haag. Na de bevrijding leidt Van Rees een teruggetrokken bestaan.

In 1957 overleed Otto van Rees als gevolg van een verkeersongeluk. Otto van Rees speelde een belangrijke rol in de Nederlandse kunst. Niet alleen door zijn eigen werk waarin veel belangrijke kunststromingen uit het begin van de 20e eeuw terugkomen maar ook door zijn grote artistieke netwerk waardoor men in Nederland kennis kon nemen van de nieuwe wegen van de Europese avant-garde.

Boek
De tekeningen zijn gepubliceerd in het boek: Albert Kuyle, Het land van de dorst, Paul Brandt Hilversum, 1935. Een bundel reisnotities, geschreven in voorjaar en zomer 1935 en goeddeels gepubliceerd in het dagblad De Maasbode. Via Napels reist Kuyle naar de toenmalige Italiaanse kolonie Lybia (Tripolitanië), 237 pag. Met veertig schetsen van Otto van Rees. Ook in het boek Griekenland, Europa’s laatste paradijs (1956), zijn 2 van de onderstaande tekeningen gepubliceerd op pagina 91 en 173.boek

Tentoonstellingen
In 1907 maakt Van Rees zijn debuut op de Tentoonstelling van Kunstwerken van Levende Meesters in het Stedelijk Museum te Amsterdam.
Vanaf 1910 exposeert Van Rees verscheidene malen met de Moderne Kunstkring in het Stedelijk Museum in Amsterdam, waar zijn kubistische landschappen tot de meest vernieuwende werken behoren. Het kubistisch werk van Van Rees werd geëxposeerd op tentoonstellingen in Keulen (1912) en Berlijn (1913) en Parijs (1913 Salon des Indépendants). in 1916 werden zijn werken getoond op de Dada-avonden van het Cabaret Voltaire in Zurich. In 1918 ondertekende hij het Dadaïstisch Manifest dat in Berlijn werd gepresenteerd.